Vaslav

'Op het hoogtepunt van zijn roem staakt de legendarische balletdanser Vaslav Nijinski zijn optreden, richt zich tot zijn publiek en zegt: ‘Nu is het kleine paardje moe.'
De rest van zijn leven, nog 31 jaren, brengt hij door zonder te dansen en zonder te spreken. De eerste echte superster die de wereld heeft gekend, een abrupt einde aan zijn carrière. Hij neemt afscheid van de werkelijkheid en leeft verder in zijn eigen fantasie.
Hoe komt iemand tot zo’n beslissing en wat betekent dit voor de mensen om hem heen, zijn voormalige geliefde, zijn vrouw en dochtertje, en hun bedienden?


Drie ooggetuigen vertellen – elk vanuit een volstrekt ander perspectief – wat er zich voor, tijdens en na die noodlottige dag, 19 januari 1919, heeft afgespeeld: zijn echtgenote Romola, die als een tijgerin heeft gevochten om hem, de ‘God van de dans’, te veroveren. De legendarische Sergej Diaghilev, die alles in het werk heeft gesteld om Vaslav te vernietigen nadat deze hem als minnaar had afgewezen. En Vaslavs bediende, die uit de dramatische beslissing van zijn meester de moed put om ook zijn eigen leven radicaal om te gooien.
Te midden van de puinhopen van de Eerste Wereldoorlog hoopte Nijinski de mensheid te kunnen bekeren tot de liefde. Als hij merkt dat hij niet gehoord wordt, zelfs niet door hen die van hem houden, sluit hij zich van de wereld af. Een daad van waanzin of van wijsheid?'

Anno 2010, eind september
Ik heb nooit wat gelezen van Arthur Japin. De laatste tijd heb ik echter diverse interviews gelezen waarin hem het hemd van het lijf werd gevraagd. Het is een apart en mooi mens. Hij houdt van mensen en dat is een mooi iets. Natuurlijk begrijp ik de commercie rondom hem en zijn nieuwe boek 'Vaslav', maar het ging mij om de mens Japin en ik viel voor hem. Als een BLOK.

Ik ben een visueel ingesteld mens en dat uit zich ook in mijn boeken. Ik ga voor de plaatjes. Rembrandt is mijn favoriet. Jan Six is nu mijn doel, een schilderij gemaakt van hem door Rembrandt, in particulier bezit en nu tentoongesteld in het Rijksmuseum. 'Men' zegt dat dit zijn mooiste is. Ik ga het meemaken.
Ik dwaal af... het gaat om Vaslav en Japin en ik ZIE.

Het boek telt 371 pagina's en ik ben nu op pagina 113. Ik heb nog wat te gaan. Heerlijk. Echt, ik lees elke pagina 2 maal, waarom? Ik vind het zo prachtig geschreven, zo intens.
Wat mij betreft schrijft Japin recht in mijn hart, ik ben geraakt door wat hij schrijft over een man die het leven lief had en de liefde die niet werd beantwoord.
Ik voel, ik huil, ik ruik, ik proef en ik zie.

Wat een prachtig boek! Ik ben er werkelijk kapot van...
(lees dit boek vooral niet voor je gaat slapen, het houdt je meer dan bezig)

Ik huiver voor wat ik nog ga lezen: de danser Vaslav besluit om vanaf nu 31 jaar niet meer te spreken en te dansen. Ik ben ook heel nieuwsgierig of ik iets kan begrijpen van zijn houding ten opzichte van het leven. Het is een kunstenaar en bij kunstenaars zit altijd een steekje los.

Waarvan akte.

Pijn

Zo ben je een deel van de zomervakantie bezig om een supertaart voor de jarigen te maken.
Weet u nog? Fimoklei, acrylaat voor de slagroom en waxinelichtjes.
En zo heb je een digibord waar je de jarige de mooiste taart op kunt laten maken... het ontwerp kan zelfs worden uitgeprint.

Ach, een taart is nooit weg maar boven op een plank stoffig te staan worden dat doet pijn.
Vanaf nu gaan de kaarsjes van mijn-taart aan en daarna kan de taart op het digibord worden gemaakt.

Ik weet nu al welke voorkeur de kinderen hebben....

Dido thema 1 'Recycle je Rot'

Op school werken we met thema's waarbij de groepen 5 tot en met 8 op de dinsdag- en donderdagmiddagen (dido) door elkaar worden gehutseld.

Met het actieteam 'meervoudige intelligentie' stellen we de doelen, maken een plan, geven voorbeelden van lessen en maken de toets: heel leuk, veel werk. De thema's duren gemiddeld zo'n 4 weken. 

Het eerste thema was 'recycle je rot', doel was dat de kinderen de kringloop van de natuur moesten kennen met alle bijbehorende begrippen. Op de maandagmiddag en vrijdagmiddag wordt er in de eigen groep aandacht aan de doelen gegeven.

De kinderen hebben bij mij een tochtrol gemaakt (genaaid) gemaakt van een oud t-shirt met lange mouwen. Prachtig om alle kinderen ingespannen te zien werken: draad door het oog van de naald? Gelukkig is er een juf in de buurt of een oudere leerling, groep 5 tot en met 8 zit dan immers bij elkaar.

Ook hebben ze een kliko-auto gemaakt aan de hand van een bouwplaat. Het bleef niet bij de auto, er werden ook vuilniszakken bij geknutseld en mannetjes achter het stuur. De meneer van de kartonnen bouwplaten gaat de foto's zelfs op zijn website plaatsen!

Een afvalspel moesten ze in groepsverband maken. Zelf verzinnen, zelf maken, spelregels erbij en pionnen en niet te vergeten de dobbelsteen. 

Ze hebben keihard en gezellig gewerkt, dat is iets wat zeker is en het volgende thema?

Natuurlijk: 'De grote tekententoonstelling'... mèt tentoonstelling. En de doelen? 'hoe maak je papier' en 'hoe wordt een potlood gemaakt'. Leuk!

Het lied van de zee

Peter Goedhart, bekend van onder andere de succesvolle muzikale reizen van Watermuziek, vertaalde dit keer werk van de Portugese dichter Fernando Pessoa en schreef meeslepende muziek bij de tekst. Op de planken staat hij samen met zijn vaste muzikanten Erik van der Kroft (piano), Erik Robaard (contrabas), Roeland Cleijne (trompet) en Andras Czifra (viool).

Pessoa bewijst hoe gepassioneerd je over de zee kunt schrijven zonder hem zelf bevaren te hebben.

Een heel bijzondere voorstelling die wegens groot succes weer terug is in het nieuwe Luxor Theater in Rotterdam. Komt dat zien!

Kaarten via www.luxortheater.nl of 010-484 33 33

Vorige week maandag werd er weer getafeld met de franse slag. Deze keer werd er gedineerd en voorgedragen in restaurant Nul10 aan de Westerstraat in Rotterdam. Het eten was uitstekend en ook de voordrachten met als thema 'oerknal' mochten er zijn. Maar goed, daar gaat het nu niet over.

Tijdens deze avond werd weer een boekje met gebundelde franse slag verhalen gelanceerd. Een bijzondere uitgave, want de avond, met als thema 'contrabande', stond vorig jaar mei in het teken van het eerste lustrum van uitgeverij Douane. Het is een mooi boekje geworden met prachtige verhalen, maar ook daar gaat het nu niet over.

Speciaal voor de gelegenheid is het boekje schitterend geïllustreerd door de Rotterdamse kunstenaar Leslie Gabriëlse. En laat deze aimabele kunstenaar nu ook veel met stoffen werken. Tot 20 september is zijn werk nog te bewonderen in Neufchatel, Zwitserland, maar als u dat te ver vindt, kunt altijd nog www.gabrielse.com intikken.


Contrabande is voor zes Euro verkrijgbaar bij de Rotterdamse boekhandel of via www.uitgeverijdouane.nl